Verbindende Communicatie
Al in 2013-’14 vroeg Hans aan mij of we het feedback stukje in de NLP konden aanpassen. Hij zou het liever zien vanuit de geweldloze communicatie. Ik was blij verrast en we doken er samen in. Want daar lag nog steeds die prangende vraag: hoe dan?
Het leidde er uiteindelijk in 2015 toe dat we bij Jan van Koert op cursus gingen. Basis, verdieping 1, jaartraining. Een training in India (kadootje van de KLM, ander verhaal), de trainerstrainer bij Yoram. De verbindende communicatie kreeg handen en voeten. Zowel in ons dagelijks leven als in onze trainingen.
Gevoelens zijn dashboardlampjes: ze zijn signalen dat er een behoefte al of niet vervuld is… Wat je vindt mag je houden. Wat die ander ook zegt, wat die ander ook doet: het gaat niet over jou. Mijn god wat een inzichten. Ik leerde rouwen. Stilstaan bij groot en ook klein verdriet. Acceptatie van wat is. Vooral leerde ik stilstaan. Stoppen. Aandacht voor intentie.
Een antwoord
Inzicht komt wanneer je er aan toe bent. Het was niet allemaal nieuw wat ik hoorde, blijkbaar was ik er echter nu pas echt aan toe om het ook te integreren. Als een spons nam en neem ik (nog steeds élke dag) nieuwe dingen, inzichten, ervaring op. Wat een rijkdom.
En ja… geweldloos communiceren is voor mij inmiddels echt een concreet antwoord op “Hoe dan?”
Het is voor mij echt een manier om in verbinding te blijven, om mijn aangeboren verlangen de wereld mooier te maken concreet handen en voeten te geven. Het vraagt zo’n eerlijkheid, een naar binnen schouwen. Zien wat ik doe, bereidheid te willen kijken naar wat een ander doet. Mijn soms heftige overtuigingen en vindens te nuanceren en minder expliciet te maken (minder DE waarheid). Het heeft me ook zoveel zachter gemaakt naar mezelf.
HH De Dalai Lama zegt altijd (en dat hoorde ik al vanaf 1983…) wereldvrede begint in jezelf. Uiteraard verkondigde ik dat vanaf allerlei podia ook én had de geweldloze communicatie nodig om te ervaren hoe gewelddadig ik intussen naar mezelf was. Als ik dit schrijf denk ik met een glimlach aan Marinus Knoope die me altijd zei: “Erna, waarom zijn wij trainers? Waarom moeten we alles 1000 x vertellen? Omdat we het zelf nodig hebben het 1000 x te horen. We zijn gewoon hardleers.” 😊 Hoe waar!
Baby giraf
Ben ik er nu? Haha, nee. Op mij is een Leven Lang Leren zonder enige twijfel van toepassing. Ik ben een baby-giraf. En maak stapjes. Ook in de verbindende communicatie zitten lagen van diepgang die zich langzaam ontspinnen. Bewustwording groeit. Vol verwondering en ook vol dankbaarheid ervaar ik deze kersttijd, kerst 2022, als een periode waarin op wonderbaarlijke wijze opeens zoveel informatie in mijn leven bijeenkomt over daadwerkelijk bouwen aan een nieuwe maatschappij en over de nog weer diepere lagen van compassie en inzicht. Marja de Vries dook op met haar Samenlevingen in Balans. Miki Kashtans’ boek Reweaving our Human Fabric. Robert Gonzales zijn boeken kwamen uit: The spirituality of nonviolent communication en Reflections on living compassion. Ik ontdekte het boek van Thom bond: The compassion book en puzzel nu op het helder krijgen van al die lagen die stapje voor stapje mijn leven binnen zijn gekomen.
Huis-, tuin- en keuken NVC
Hoe breng ik die gelaagdheid aan in mijn lessen? “Meet people where they are”, en Not too soon too deep” leert Yoram me. Ik hou zoo ontzettend van het alledaagse, gewone leven. Verbindende communicatie hoeft echt niet altijd super diepgaand en therapeutisch te zijn. En zo ben ik gekomen tot mijn ideeën over Huis-, tuin- en keuken NVC. NVC (Non Violent Comunication) in het leven van elke dag. De kern: ben je bereid je giraffe-oren op te zetten? Eigenlijk is het niet meer dan dat. Dat zou al zo ongelofelijk het verschil maken in onze wereld. En vooral daarmee ga ik me voorlopig bezighouden.
Xxx
Erna
Dank
:-)))))
ga het weer proberen