Valkuil
Bert Vos , een warme én af en toe kritische collega schreef in een commentaar op mijn blog-uitdagingen: “Je houdt het toch niet vol, maar ik blijf je volgen.” Ik denk vaak aan Bert. Afgelopen week kwam ik inderdaad niet tot een blog, dus ben ik gaan onderzoeken wat maakt dat ik géén blog schrijf. En een ding daarin is mijn hoofd. Bij tijd en wijlen laat mijn hoofd het afweten. Dan doet het vreselijk pijn en kom ik tot niks. Er zijn periodes dat het beter gaat, dan kan ik soms tot wel twee-drie weken geen hoofdpijn hebben en er zijn periodes dat het hopeloos voelt en ik er zo’n beetje om de dag uit lig. En voor mij is er geen pijn die zo ondermijnend is als mijn hoofdpijn.
Dan leef ik op ibuprofen of erger, want ik heb ook migraine medicatie, maar daar word ik zó beroerd van dat ik dat tot het uiterste vermijd. En als ik dan zo’n dag heb, kan ik gewoon niet denken. Ik werk wel, maar mijn ideeën motor die altijd aanstaat, doet het dan niet. En momenteel zit ik in zo’n veel-hoofdpijn-periode. Geen idee waar het door komt, heb ook opgegeven dat ik daar ooit achter kom. En het maakt dat ik dan dus werk-achterstand op loop, dat loop ik in op dagen zonder hoofdpijn, en die dagen zijn dan zo vol dat ik geen tijd heb en maak voor schrijven.
Inzicht
Dat is een mooi inzicht, want hóe kan ik nou zorgen dat ik daar een andere strategie op in ga zetten? Daar ben ik over na gaan denken. Want ik wil wél blogjes schrijven al is het om Bert geen gelijk te geven 😊. (En dat is een grapje).
Gisteren zei een vriendin: Schrijf een blogje over je hoofdpijn. Hmmm, daar voelde ik helemaal niks voor want ik wil niet zeuren over die hoofdpijn, wil er helemaal niet mee bezig zijn… Aan de andere kant is het wel een ding dat, als ik eerlijk ben, een behoorlijk impact op mijn leven heeft. En door na te denken over het waarom ik geen blogje schrijf, ontdek ik dat die hoofdpijn daar absoluut een rol in speelt. Dat is wat schrijven me oplevert: ik krijg er inzichten door. En Kiki zegt: “Ga zitten en schrijf!” En kies een onderwerp en hou je daarbij.
Kiki
Die is dan weer grappig, want vanmorgen dacht ik: ok, ik schrijf een blogje en dan begin ik over mijn hoofd maar ga dán naar het onderwerp waar ik over wil schrijven. Voor ik begin met schrijven lees ik een hoofdstukje Kiki. En ik las: “Voor elke blog maak je een helder keuze en blijf je daarbij. Er is altijd een volgende blog waarin je weer iets anders kwijt kunt.” Dus waar ik over wilde schrijven is meteen stof voor de nieuwe blog, heb ik dat vast helder!
Strategie
Hoe kan ik organiseren dat ik tóch blogjes schrijf als ik door mijn hoofdpijn achterstallig werk heb?
Bert’s opmerking helpt me daarbij, want hij confronteert me met mijn wil. Ik wíl het , dus zal het. Als ik hoofdpijn heb wil ik niks, dus zal ik het een plek moeten geven als ik geen hoofdpijn heb, want dan is die wil er. Kiki’s titel ook: integere types doen niet aan marketing. Door te schrijven laat ik me zien en dat voelt beter dan reclame maken. Dus ik wil het belangrijk maken. Daar kom ik op een belangrijk punt. Het schrijven van een blog moet tot mijn werk gaan behoren. Is niet meer een ding zoals het breien van mijn trui, maar werk. Dus als ik het niet schrijf, is het achterstallig werk…
Nou ja, hoe simpel kan het eigenlijk zijn? En waar een blogje me toch al niet brengt.
Verzoek
Het schrijven heeft me al een hoop geholpen, maar mocht je mij na het lezen van dit blogje van goeie raad willen voorzien, een tip of goed idee hebt, of willen delen hoe jij met hoofdpijn of iets anders ondermijnends in je leven omgaat: ik hoor het heel graag.
Fijne dag.
Erna
Om te beginnen: stop met de Ibuprufen. Is troep en je heb een risico op hartfalen. Vervelend zulke migraine-aanvallen. Dan lukt schrijven echt niet. Ik heb dat met depressies. Wel leuk dat je vaak aan mij denkt. Succes met je blogs en wie weet ontmoeten we elkaar weer eens.
Haa Bert, fijn van je te horen en dank voor je reactie. Ik realiseer me dat ibuprofen niet het beste is wat ik nemen kan, Rhizatriptan is echter nog veel erger en ik kan (en wil) het mezelf niet permitteren er zo vaak uit te liggen. En dan kies ik voor de minst erge (die ik weet dan).
Warme groet!
Hey Erna,
Ik ben zelf migraine patiënt en herken me in je blog. Wat ik je mee wil geven; schroom niet om naar de hoofdpijn poli in het meander te gaan. Bij mij heeft ibuprofen en pcm en al die andere derrie niets gebracht. Ook de goed bedoelde opmerkingen van de omgeving niet (doe rustig aan, je hebt ook zoveel aan je hoofd… neem een paracetamol etc etc) hebben mij niet geholpen, maar eerder niet begrepen gevoeld.
Triptsnen zijn niet zo erg als de pijn in je kop zelf! Ik heb geleerd ze op tijd in te nemen en niet te lang te wachten. Er zijn ook veel verschillende soorten en ook medicatie om bv misselijkheid eerst weg te halen. Bij mij is het sterk hormoon-gerelateerd en dus heel lastig te begrijpen en behandelen, maar er wordt ook op dit moment onderzoek gedaan (LUMC)
Het geeft je echt een beter leven als je een medicijn hebt dat jou wel net even helpt!
Hoi Wendy,
dank je wel voor je warme mail. En ja, als ik ophoud met me intens te verzetten en mijn triptanen op tijd in neem is dat werkend. Dan kan ik ook aan het werk blijven, maar bij vlagen heb ik er zoveel nodig dat mijn huisarts ingrijpt en me er geen meer voorschrijft. Ik moet er echt altijd tenminste twee ergens hebben liggen… Daar ben ik bang voor én voor de misselijkheid. Dus fijn dat je me tipt dat ik daar iets mee zou kunnen.
En blijf werken aan mijn verzet 🙂
Dank je wel. Groetjes
Erna
Zelf heb ik ervaren dat “ziekte” een liefdevolle zorg van mijn lichaam is. Mijn lichaam heeft een eigen intelligentie die ik inmiddels hoger schat dan mijn intellect. Lang geleden, toen ik ook weer eens ziek was, en ik in bed lag met boeken waarin ik op zoek was naar de betekenis van mijn ziekzijn, zei mij filosofiedocent Hans van Kakerken later “gooi die boeken uit bed en zeg uw wil geschiedde”. En inderdaad sindsdien heb ik mogen ervaren dat dit werkt. Ik merkte dat als ik mij overgaf aan dat wat was, of dit nou ziekte of emotie is, ik veel sneller herstelde. Verzet tegen wat is geeft stagnatie en kan ziekte veroorzaken. Overgave aan wat is is hierbij het sleutelwoord. Nou kan het met emoties complexer in elkaar zitten zeker als er dieperliggende en onbewuste trauma’s liggen opgeslagen. Maar ook dan als deze zich via fysieke klachten manifesteren is dat wat er op dat moment is. Jouw hoofd_pijn verteld jou iets, verlangt iets van je. En dat is overgave en zijn met wat er is.
Hoi Thea,
dank je wel voor je reactie. En jaaaa…. overgave. Ik permitteer het me gewoon niet altijd. Als zelfstandig ondernemer, en dat ben ik heel erg bewust, geef ik mezelf geen toestemming er zo vaak uit te liggen, zeker niet in periodes als deze. Ik vraag mijn hoofd al meer dan 20 jaar wat het me wil vertellen en ik ben óf gewoon te hardhorend, óf we spreken niet dezelfde taal, óf er is nog iets anders maar ik krijg het maar niet helder. Dus verzet ik me en ben ik het proces aangegaan van accepteren dat ik het niet accepteer. En daarin ben ik dan zacht voor mezelf. En mijn ervaring met mezelf overgeven is helaas ook niet dat het dan sneller beter is.
Warme groet. Erna
Lieve Erna,
je ziet het als je werk, die blogs.
ik kan en wil hier niet over oordelen.
ik weet wél, dat ik als “gepensioneerde” er niet eens aan toekom om ze te lezen.
ik moet al zóveel op een dag.
ik ben erg in je leven geïnteresseerd hoor, daar ligt het niet aan.
Het hoofdpijn blog van je raakt me enorm, daarom gelezen.
dus hier kom ik met raad, omdat je het vroeg:
misschien heb je een ander middel nodig tegen migraine?
mijn schoonzus is pas met haar 76ste jaar nu een half jaar verlost van migraine door een duur middel van 500 euro per maand, betaald door de verzekering.
slechts een beperkt aantal mensen krijgt dit middel.
de oorzaak van migraine ligt nl in het teveel eiwitten tussen de neurologische verbindingen.
als die eiwitten verminderd worden, verdwijnt de migraine.
en wie weet de hoofdpijn?
helaas is het middel erg duur, het zou zóveel mensen kunnen helpen.
het zijn injecties.
ik hoop dat je verlost wordt van deze nare hoofdpijn.
Liefs, lean
Lieve Lean,
dank voor je reactie. En ik lees je tekst. In mijn hoofd vraagt een stemmetje zich nu af: zal ik empathisch reageren op wat je schrijft dat je al zoveel moet op een dag, of laat ik dat even? Ik kies voor het laatste, kom er op ons koor wel een keer op terug. En dank voor je advies. Mijn migraine levert op dat ik tenminste heeeel af en toe nog enige dankbaarheid heb naar de farmaceutische industrie. En dat helpt me door allerlei vooroordelen die dien aangaande heb heen te willen kijken. Heel proces.
En fijn dat je schoonzus geholpen is met zo’n tovermiddeltje. Mocht je de naam ervan weten, hoor ik die graag een keer. Om te onderzoeken wat dat is.
Liefs
Erna
Fijn dat Je reageert Erna!
ik vraag het middel na aan mijn schoonzus Dimphy.
ik heb Yaro hier, ook gezellig hoor.
:-)) Doe mijn best. En das best een klus, mijn socials bijhouden. Alleen al het onthouden waar ik nu opeens van alles neerzet. Voel me soms daar net een eekhoorn in: ik (ver)stop overal iets en vergeet waar.
Haha, ik en organisatie. Blijft een bron van vermaak in mezelf.
En graag gedaan. En fijn. Dank.
Liefs
Wat leuk, Erna, je nieuwe blogcarrière! Die migraine… heel herkenbaar dat je ersos aan toegeeft en dat je je dat soms niet kunt permitteren. Blijft een doorlopend schuren van accepteren, maar toch ook weer niet volledig!
Je vraagt tips over bloggen… als je over jezelf schrijft heb je daar weinig tips voor nodig😃. Nou, eentje dan… (al voelt dat een beetje alsof ik m’n wiskundeleraar uitleg geef over de stelling van Pythagoras😅).
Je zegt ergens dat je niet wilt zeuren over je hoofdpijn… dat is wel een (voor)oordeel. Waarom zou schrijven en delen over je hoofdpijn ‘zeuren’ zijn?! Zo komt je hele blog ook helemaal niet bij mij over. Haal je oordel van het onderwerp, alles mag er zijn!
Dat leren wij ook van jou dusss. (hmm… leuk nieuw onderwerp voor een nieuw blogje wellicht?🤔😁).
Liefs Edith C.
Hoi Edith, wat leuk van je te horen. Zo verrassend wie hier lezen. FIJN!!!
En hmm ja… wat maakt dat ik mijn hoofdpijn-praat ‘zeuren’ noem… is een interessante. Is jakhals… Wat zegt ie nou eigenlijk echt?
“Over je fysieke ongemakjes praat je niet, hoort niet. Daar deal je gewoon mee en daar heb je het dus niet over.” Lijkt op Wees Sterk (drijver). Fascinerend want ik vertel mezelf dat ik juist die niet zo heb… misschien toch wel als het dit betreft.
Is ook bescherming voel ik. Als ik toegeef aan mijn hoofdpijn, er zoveel aandacht aan geef, wordt het én niet beter én ‘gezondheid’ is niet een onderwerp waar mijn interesse ligt, dus heb ik het er niet over…
Dank voor je vraag en bijbehorend schrijven Edith, ik puzzel er nog wat op door. <3 <3
hoi Erna, nou ook met die hoofdpijn kun je mooie blogs schrijven en is ‘zeuren’ voor mij niet de juiste beschrijving. Of was dit juist een hoofdpijn-vrij-moment. Helaas hier ook met regelmaat geveld en rizartriptan kan mij dan ook helpen, maar leef die dag wel als zombie. Een tip: ga vooral zo door, neem me mee op je mooie en minder mooie dagen. Dat is het leven nu eenmaal. Puurheid, echtheid dat is de kracht! Ik wens je veel hoofdpijnvrije dagen toe.
Dank je wel Lianne!!