Waar sta je voor?
Als je blogt, “zakelijk blogt”, vertel dan waar je voor staat zegt Kiki. Beken kleur.
Nou… waar sta ik voor?
Wereldvrede, harmonie, een mooiere, betere wereld, zachtheid en acceptatie van elkaar, bereidheid de andere mens te zien in zijn of haar pogingen de wereld mooier te maken.
En dat betekent direct: zelfacceptatie, zelfliefde, naar jezelf durven kijken en bereid zijn je eigen drijfveren te onderzoeken.
Drijfveren
En sja wat heb ik daar dan weer over te zeggen? Want hoe dóe je dat? Hoe krijg je het voor elkaar om bereid te zijn naar je eigen drijfveren te kijken, om daar bijvoorbeeld maar eens te beginnen, want wereldvrede… ja, dat is nou niet helemaal waar ik zeggenschap over heb. (Had ik dat maar, dát toverstokje)
Hoe ben ik ertoe gekomen mijn drijfveren te onderzoeken? (wat een bizar woord ook eigenlijk: drijfveren: associeer ik met eenden. Veren om te drijven. “En dat hoort niet thuis in een zakelijke blog ja!” roept mijn jakhals nu in mijn oren.)
En vervolgens weet ik op die vraag het antwoord niet. Ik zoek en onderzoek al heel mijn leven Het Leven. Op school leerde ik: “Waartoe zijn wij op aarde? Wij zijn op aarde om God te dienen.” En dan vroeg ik ’s nachts in bed aan mijn Mariabeeld of ik het goed had gedaan. Of ik God goed had gediend, want ik had geen idee hoe ik dat moest doen en niemand vertelde me wat dat precies inhield. Dus bestudeerde ik wat ik deed en legde het langs mijn eigen meetlat van God-goedheid. Meestal brouwde ik er niets van, wat niet meehielp in mijn zelfvertrouwen. Maar het was mijn drijfveer.
In mijn eerste huwelijk probeerde ik vooral te voldoen aan wat mijn man van me vroeg. Ook daar brouwde ik niet veel van. Ik voldeed niet. Ik kreeg het niet voor elkaar de vrouw te zijn die hij zo in mij zag. En het was mijn drijfveer. Goed doen, voldoen. De wereld mooier maken.
Geweldloosheid
Daarnaast had ik het voorrecht om in mijn jong volwassenleven ZH De Dalai Lama te ontmoeten en kennis te maken met de Tibetanen, hun zo pijnlijke ballingschap en het Tibetaans Boeddhisme wat mijn leven ingrijpend veranderd heeft. Liefde en Wijsheid. Oorzaak en Gevolg. Ik besloot dit leven voor de Liefde te gaan, wijsheid, zo vertel ik mezelf, is in mijn geval meer voor een volgend rondje. En dag voor dag tracht ik een tipje van de voor mij onnavolgbare gevolgen-sluier uit te pluizen. We zien de wereld niet zoals hij is, we zien hem zoals we geloven dat hij is… Hoe dan?????
In diezelfde tijd kwam de film Gandhi uit, die me bewust maakte van het bestaan van Ahimsa: de moed geweldloos te leven.
Omdat ik geen idee had hoe Liefde en geweldloosheid te leven, stelde ik vooral geen grenzen, ging ik overal in mee, was ik het met iedereen eens en verloor ik mezelf totaal, want ik wilde geen ruzie (= geweld). Het leverde me een pijnlijke scheiding en een enorme burn-out op.
Wordt vervolgd
Wat een mooie (zelf)reflectie over drijfveren vind ik dit! Je zegt niet alleen wat je drijfveren zijn, je legt ook bloot hoe ze wel of niet werkten tot nu toe in je leven. Leerzaam verhaal wat mij betreft, voor mezelf bedoel ik dan ook he 😉
Gesuino, wat tof van jou te mogen horen. Hoe is het met je? En wat fijn dat ik iets heb geschreven dat waarde heeft voor je. Hele warme hug vanuit Breda. xxx