Valkuilen
Al dagen jengelt een jakhals op mijn schouder dat ik een nieuw blogje moet schrijven. Dat ik mijn challenge laat liggen, verval in dat het tóch niet lukt. Bert gelijk krijgt: ‘Dat hou je toch niet vol!’

Mijn inspiratie boek ‘Integere types doen niet aan marketing’ ligt diep onder in de stapel op mijn overvolle bureau en ik kan niet anders dan concluderen dat ik in een paar valkuilen ben gestapt als het gaat om een blogje te schrijven. Ik weet niet waar ik het over moet hebben en ik heb het veel te druk.

Mijn innerlijke vechter is gelukkig een positief iemand en die geeft niet op, dus heeft ie me uitgedaagd op te staan en achter mijn computertje te gaan zitten. ‘Er komt vast wel iets waarover je schrijven gaat! Begin gewoon!’ zegt ie.

Zie mij bezig.
Dus daar zit ik nu, beetje vertwijfeld te zijn. Ik ben begonnen met te kijken waarover ik het laatst heb geschreven en vooral wanneer? Kan ik er nog iets van maken? Het was 1 maart… het is nog april dus eens in de maand kán nog!! Djiehaaa en dan lach ik om mezelf. Zie mij bezig!!

En ik realiseer me dat ik  vandaag kan schrijven over twee dingen: de jakhals en de giraf  en het liedje See me beautiful van Marshall.

‘Eén onderwerp per blog!!’  spreekt de-Kiki-in-mijn-hoofd me streng toe. O ja…
Ik hou zo van Marshall’s liedjes… maar ik heb nog niet geschreven over de jakhals en de giraf…
Heeee… dit is een situatie. Een welke kies ik nou? Daar heb ik het ook nog helemaal niet over gehad.

Inzicht
En dit is echt zoooo grappig. Zo komen dus inderdaad al schrijvend de onderwerp buitelend mijn gedachtes binnen. De liedjes van Marshall; de jakhals en de giraf; de Ja-Nee dansvloer; de dansvloeren in het algemeen; situaties; mijn huis-, tuin- en keuken NVC-idee; … Teveel om over te schrijven. Weet ik weer niet waar ik moet beginnen.

😊 😊 😊 voor mij is dit echt humor. En motiverend. Door in beweging te komen, gaat er dus blijkbaar iets aan in mij en  stroomt het. Terwijl ik echt daaaagen heb lopen aanhikken tegen ‘Ik weet niet waar ik het over moet hebben’.

Overzicht
Nou gekke blog tot nu toe. Waar gaat het nou eigenlijk over? Als ik teruglees zie ik en als ik in mezelf schouw voel ik dat de zin die in grote letters in Kiki’s boek staat: ‘Ga zitten en schrijf!’ zichzelf (maar wéér eens) bewijst. Het werkt echt zo. En dat maakt me helemaal vrolijk. Dus mijn systeem is in mijn inspiratieboek nu aangekomen op bladzijde 87. Mezelf nu op een of andere manier overtuigen dat ik het schrijven moet plannen. Vast moet leggen in mijn agenda. En me realiseren dat ik mezelf net een lijstje onderwerpen heb geschonken… Dus een voorraadje aanleggen kan ook…

Uitzicht
Het aanleren en vooral inpassen van een nieuwe gewoonte (het geregeld schrijven van een blog in dit geval)  is nog niet zo eenvoudig. In ieder geval niet in mijn leven. Al helemaal niet als het gaat om iets met ritme en regelmaat. En daar mag van mij echt flexibiliteit in zitten én deze ochtend-actie motiveert me enorm. Ga zitten en schrijf! Dank je wel Kiki, het werkt.

Tot gauw.