In memoriam: Lenneke 

Op 2 februari bereikte ons het niet te bevatten en zeer droevige bericht dat Lenneke , ons aller Tuin Moeder, in haar slaap is overleden.

Lenneke is net geen 69 geworden en was een van onze langst-verbonden tuinierster. Met haar dochter  gingen we in herinnering terug in de tijd en kwamen op zo’n kleine 30 jaar dat Lenneke haar landje heeft mogen bewerken, onderhouden, mogen liefhebben. Want dat is wat Lennekes landje voor haar was: haar innig gekoesterde paradijsje.

In het wat afgelegen deel van ons complex lag Len haar tuin, laatste in de rij rechts, met Bart, ons en Jan en Tonnie als buren, Elkie en Henk als ‘overburen’. En Lenneke was er altijd. Zag ons allemaal komen, zag onze voorgangers komen en gaan en wist veel. Veel van de tuinhistorie, veel van wat er op de tuin zoal rondging, veel over alles in haar (en onze) tuinen.

Zo’n 30 jaar heeft ze haar landje ingezaaid, aangepast, bebouwd, verbouwd tot de prachtige tuin die er nu ligt. Haar leesbrilletje hangt nog over de tak bij het bankje van Jan. (Opa Jan zal blij zijn Len terug te zien Daar Boven 😊). In haar kas haar tuinschoenen, een jasje, de koffie en de suikerklontjes, een handschoffeltje steekt in de grond en haar vetplantjes, zo zorgvuldig binnen gezet voor de kou, knus bij elkaar, alsof ze elk moment terug kan komen.

En het is niet te bevatten dat dat niet zo zal zijn. Geen fiets meer tegen het hek. Geen koffie meer met haar eeuwige zelfgedraaide sigaretje, lang houdbare bio melk uit pakjes, geen fluitketeltje meer op haar spiritusbrander. Geen Len die eindeloos perspotjes maakt uit zakken tuingrond voor haar geliefde baby-plantjes.

En wie kende Lenneke niet? Veel mensen wisten haar te vinden achter in die prachtige tuin. Velen hebben met haar koffie gedronken, gekletst over van alles en nog wat. Len was een kritische burger met een eigen kijk op de wereld, stak haar mening niet onder stoelen of banken. En haar grootste interessegebied was de wereld van de eetbare en bruikbare planten. Wat ze niet wist zocht ze op in haar boeken en later, onverwacht en toch gekomen, op haar laptopje. En, moest ze toegeven: daar zat toch wel veeeeel kennis in die computers. En stuk makkelijker dan zoeken in boeken, al bleef ze ook de boeken koesteren. De VELT-bijbel, James Wong met allerlei nieuwigheden en ideeën die dan natuurlijk ook uitgeprobeerd moesten worden. Overal vandaan bracht ze zaadjes, bolletjes en plantje mee, tot uit Vietnam en Cambodja.

Len is niet meer. Ze heeft helemaal stilletjes haar fysieke vorm verlaten en laat daarmee een leegte die we pas komend seizoen en alle seizoenen daarna echt waar kunnen gaan laten worden. Zeker in ons zo bijzondere tuinhoekje. Want zo, vanuit de winterse stilte is het niet te bevatten dat Lenneke echt niet meer komt. 

Lieve Len, heb het goed Daar Boven. Dat je er de Paradijsvogel mag zijn die je kinderen zo prachtig hebben afgebeeld op de kaart. En laat af en toe eens een veertje vallen, zodat we weten dat je ons in de gaten blijft houden!

We missen je. Voor altijd!!