Wat drijft mij in het geweldloos communiceren?

Afgelopen dagen heb ik me lopen afvragen wat nou een goed blog-onderwerp kan zijn. Vooral eigenlijk: waar moet ik nou beginnen? Ik had een onderzoekje gedaan naar gevoelswoorden in allerlei kaartspellen die we hebben en was begonnen daar een blogje over te schrijven, maar voor mijn gevoel miste dat zo de bodem dus ik heb de tekst weer gewist en heb het stukje dat ik over Lenneke schreef gepost.

Wat dan wel?
Vandaag bedacht ik me: een goed begin zou de vraag kunnen zijn:  waarom vind ik verbindend communiceren nou zó belangrijk? Wat is het dat  mij drijft in  die NVC*?

(* NVC = Non Violent Communication = Geweldloos Communiceren)

Overtuigingen

Wat graafwerk in mezelf brengt me bij een aantal overtuigingen.
(En dat is meteen wat ik zo leuk vind aan dit schrijfwerk: het maakt dat ik op speurtocht ga in mezelf wat me élke keer weer zoveel oplevert).
Maar goed: overtuigingen dus.

• Ik geloof in de aanname dat wij mensen echt bedoeld zijn om het fijn te hebben met elkaar. Daar worden we gelukkiger, gezonder en blijer van.
• Ik ben er van overtuigd dat de meeste mensen deugen. (Rutger Bregmans’ boek heeft daar zeker nog aan bijgedragen)
• Ik ben er ook van overtuigd dat we in een wereld leven die we vol met geweld hebben gestopt: We maken elkaar verantwoordelijk voor ons gevoel (Als in: “Ik ben boos omdat jij….”), we spelen het spel “Ik heb gelijk!!!”, we hebben te maken met (corrumperende) machtsverhoudingen, zijn door allerlei films en games in hoge mate gewend aan geweld, handelen veel en vaak vanuit onze ratio (ons hoofdkantoor zoals Jan van Koert dat zo treffend noemt), zien met lede ogen toe hoe de kloof tussen allerlei bevolkingsgroepen alsmaar groter wordt. We vinden dat mensen die ‘het fout doen’ straf verdienen.
• Ik ben er ook van overtuigd dat we in een hele bijzondere tijd leven. Een paradgma-shift. Zoveel mensen zoeken, er is zóveel kennis voorhanden, zoveel mensen willen HET anders, zonder HET precies te kunnen definiëren, te kunnen pakken. Hoe dan??????

HH De Dalai Lama, Mahatma Gandhi,  Desmond Tutu, Martin Luther King zijn Grote Voorbeelden in mijn leven. Ahimsa (geweldloosheid zoals Ghandiji die toepaste in India) is voor mij een grote bron van inspiratie.

En nooit vond ik DE manier om het echt tot in mijn ziel te leven. 

NVC

Marshall Rosenberg leerde me inzien dat een belangrijk onderdeel van het gedoe in de wereld onze taal is. Onze taal zit (vaak onbewust) vol geweld. En daar kom ik in de buurt van mijn passie.

Het Girafs, zoals ik de NVC (Non Violent Communication) noem, is een taal van Liefde, taal van Verbinding (daarom heet het in het Nederlands ook Verbindende Communicatie).

Behoeftes

Verbindende communicatie gaat er van uit dat wij mensen alles doen om onze behoeftes, onze ‘needs’ te vervullen. Behoeftes, needs, waardes zijn  die ongrijpbare begrippen als vrijheid, autonomie, liefde, veiligheid. Die niet materiële  containerbegrippen waar heel ons leven om draait. We zetten de hele dag strategieën in om ons zelf goed te voelen, het fijn te hebben, zonder direct bewust te zijn van die onderliggende behoeftes.

We leren dat ook niet op school.

Het is een van mijn grote frustratie (en oprecht niet alleen de mijne!) dat we op school van alles leren, maar dat hoe we goed met elkaar kunnen omgaan, hoe we relaties kunnen bouwen, versterken en onderhouden niet in het vakkenpakket zit. En juist die vaardigheden hebben we zó nodig als mens. En onze taal speelt daar dus een belangrijke rol in.

Nieuwe taal

Als we een  taal voorhanden hebben die aanstuurt op bewustwording van onze behoeftes, bewustwording van strategieën die we inzetten, bewustwording van de gevoelens die vervulde behoeftes en gevoelens die onvervulde behoeftes brengen, zou dat al zoveel helpen. Als we een taal hebben waarin we de ander niet meer verantwoordelijk maken voor ons gevoel, maar een taal kunnen spreken die ons doet realiseren dat wat er in mij gebeurt over mij gaat, die ander dat hooguit in mij heeft getriggerd, zou dat helpen!  Als we een taal zouden hebben die ons aanspoort om de bereidheid te gaan opbrengen om te willen zoeken naar wat mij drijft, welke behoeftes ik probeer te vervullen en die uitdaagt eveneens bereid te zijn te willen zoeken naar welke behoeftes die ander probeert te vervullen, niet op het niveau van strategie, maar echt daar onderliggend, door het model van de verbindende communicatie te willen volgen, te willen leven, dan ben ik er van overtuigd dat we een andere wereld creëren.

Eentje waar zo vele mensen naar op zoek zijn. Een wereld waarin we elkaar willen horen, willen zien, waarin we niet afrekenen. Waarin we verbinden.

Antwoord

En daar ligt mijn antwoord: als we met elkaar een nieuwe wereld willen maken, zullen we een andere taal moeten gaan spreken. Een taal die voorziet in verbinding, in eerlijkheid, in veiligheid. Een taal waarin we zó bewust zijn van wat woorden kunnen aanrichten. Een taal die maant tot stilzetten, bewustwording, empathie.

Een taal die ons leert om open te zijn in wat er in ons gebeurt.

Eens schreef ik:

Hoe zou het zijn als je niet bang meer hoeft te zijn voor afwijzing,
Niet bang meer hoeft te zijn om het niet goed genoeg te doen
Hoe zou het zijn als je zou durven vertrouwen dat je ok bent, echt ok
En dat de mensen dan nog steeds van je houden?

 Hoe zou het zijn als de ander niet bang voor jou meer hoeft te zijn om afgewezen te worden
Niet bang meer hoeft te zijn het niet goed genoeg te doen?
Hoe zou het zijn als de ander erop durft te vertrouwen dat ie ok is, echt ok
Omdat je de ander onvoorwaardelijk accepteert?

En houden van is niet vasthouden, is niet perse bij elkaar zijn, het kan ook in liefde loslaten zijn, ook dat is houden van. Echter zonder gevecht en zonder geweld!

Acceptatie van de gebrokenheid

Ik ben er ook van overtuigd dat we het licht niet zouden kennen als we het donker niet hadden,

Dat er geen Jin is zonder Yang. Ik geloof niet meer in een werelds paradijs waarin alles liefde, verdraagzaamheid en vrede is. Ik werk hard aan wat Thera acceptatie van de gebrokenheid noemt. Én zal mijn leven geven om de Liefde, de Vrede en de verdraagzaamheid zo groot mogelijk te maken. Daarom dus mijn gedrevenheid en passie voor de NVC!